Kastanjes zijn iconische vruchten op Corsica +Added to my favoriteItem already present

Als je in het bos wandelt, alleen of met het hele gezin, word je voortdurend verrast en geraakt door alles wat je om je heen ziet en ervaart. In het najaar verschijnen de eerste paddenstoelen en in sommige streken van Corsica is het dan ook tijd voor de eerste kastanjes.

De eilandbewoners kennen de kastanje goed omdat ze deze al heel lang gebruiken als basis voor hun voeding, vooral in periodes van voedselschaarste. Kastanjemeel wordt regelmatig gebruikt als vervanger van graan en in tijden van honger en voedselschaarste was het een uitstekend voedingsmiddel voor de bevolking op het platteland. « Zolang er kastanjes zijn, is er ook brood », zou Pascal Paoli in 1758 hebben gezegd.
Het is dan ook niet vreemd dat Corsicanen een bijzondere band hebben met deze vrucht. Aan het einde van de XVIIe eeuw ging men de streek Castagniccia noemen en deze naam wordt nog steeds gebruikt. Men wilde hiermee het belang van de boom en van de kastanjes voor de eilandcultuur benadrukken.
De kastanje is een iconisch eilandproduct, maar maakt ook deel uit van de eilandcultuur. Het festival rond de kastanje dat al dertig jaar lang elk jaar wordt gehouden in Bocognano, toont dit duidelijk aan. De bezoekers van het festival verdringen zich bij het inslaan van een voorraad kastanjemeel. Het meel wordt in de winter gebruikt voor de bereiding van polenta, granaghjoli (corsicaanse taart van kastanjemeel), flans en koekjes. Iedereen brengt op dit festival een bezoek aan zijn favoriete producent. Er wordt geproefd en gepraat, men geeft advies en er worden recepten uitgewisseld. Zelfs de kleinste dorpjes hebben een eigen specialiteit en een eigen manier om gerechten te bereiden waardoor deze eeuwenoude vrucht ook in deze tijd deel blijft uitmaken van de eilandcultuur.

Natuurlijk staan er niet overal op het eiland kastanjebomen, sommige streken zijn er meer geschikt voor dan andere. Afhankelijk van de hoogte en de bodemstructuur ontstaan er enorme wouden met kastanjebomen. Castagniccia doet zijn naam om deze reden eer aan. Het is echter niet de enige streek op Corsica waar kastanjebomen het goed doen. Tegenover de microregio in het noorden van het eiland ligt het plateau van de Niolo, een woestijnachtig gebied, vaak bedekt met sneeuw, waar grote kastanjebomen staan. Andere gebieden zijn Evisa en het bos van Aïtone en nog een aantal kleine streken.

Veel mensen verzamelen regelmatig de bolsters onder de eeuwenoude bomen. Met nauwelijks verholen ongeduld wachten ze het moment af waarop de kastanjes voldoende rijp zijn en kunnen worden geraapt. In de oogsttijd zit men vaak bij het vuur om kastanjes te roosteren in de fameuze « poêle trouée », een pan met gaten waar niet-Corsicanen zich steeds weer over verbazen als ze deze zien hangen naast de haard. Dit is ook wel begrijpelijk, want veel mensen kennen deze alleen van de verkopers van gepofte kastanjes bij de grote warenhuizen in Parijs aan de boulevard Haussmann. Met de kreet « Chauds, les marrons, chauds » prijzen zij hun waren aan. De kastanjes in de grote steden hebben echter niet dezelfde smaak als de kastanjes op het platteland. Vol ongeduld kijken Corsicanen, ook degenen die in de stad wonen, uit naar kastanjes die geroosterd worden boven het vuur, gekookte kastanjes, bouillon, soep of polenta. De geur alleen al roept nostalgische herinneringen op aan hun kindertijd.

Hoogwaardig meel
De kastanjes worden op Corsica verwerkt in bedrijven met ongeveer 200 à 250 boeren. Van de kastanjes wordt voornamelijk kastanjemeel gemaakt.
Jaarlijks wordt ongeveer 300 ton kastanjemeel geproduceerd. De vruchten worden gepeld en gedroogd en liggen soms een tijd in de oven voor een sterkere smaak.
Daarna worden ze met de hand gesorteerd en exclusief gemalen met een molen van graniet, vuursteen of leisteen zodat er een verfijnd product ontstaat. In november 2006 heeft men per decreet de regels voor het AOC kastanjemeel van Corsica geformuleerd met nauwkeurige specificaties en is er een AOC syndicaat in het leven geroepen.